CD-RECENSIE

Don Braden & Joris Teepe Quartet – In The Spirit Of Herbie Hancock
bezetting: Don Braden tenorsaxofoon en fluit, Rob van Bavel piano, Joris Teepe contrabas, Owen Hart Jr. drums
opgenomen: 15 november 2019, Live at Sociëteit ‘De Witte’, Den Haag
uitgebracht: mei 2020
label: O.A.P. Records
aantal stukken: 12
tijdsduur: 77’17
website: joristeepe.com - donbraden.com - oaprecords.com
door: Cyriel Pluimakers

Contrabassist Joris Teepe pendelt al zo’n drie decennia tussen Nederland en New York. Teepe heeft in de hoofdstad van de jazz inmiddels een aanzienlijke reputatie opgebouwd en werkte onder meer samen met drummer Rashid Ali (1933-2009) en tenorsaxofonist Don Braden. Met beide musici maakte hij ook de nodige albums.

Eeuwig jong
In november 2019 nodigde hij Braden uit voor een concert in de Haagse Sociëteit ‘De Witte’ samen met pianist Rob van Bavel en drummer Owen Hart Jr. Het optreden stond in het teken van de muziek van Herbie Hancock, die in maart vorig jaar de 80-jarige leeftijd bereikte. Hancock behoort tot de meest gespeelde jazzcomponisten en heeft inmiddels de status eeuwig jong te lijken. Het concert werd vastgelegd door producer Barry Olthof, al jarenlang de motor achter O.A.P. Records.

Gepassioneerd
Naast repertoire van Hancock telt de productie ook een aantal eigen stukken en een klassieke standard. Het album bevat overbekende mainstream nummers als ‘Maiden Voyage’, ‘Watermelon Man’, en ‘Speak Like a Child’, maar ook meer funky stukken als ‘Actual Proof’ en ‘Butterfly’ uit de Headhunters periode. Alle muziek wordt met energie gespeeld, waarbij vooral het opwindende slagwerk van Owen Hart Jr. en het bijzonder gepassioneerde spel van Braden opvallen.

Fantasierijk
In ‘The Ingenious Catalyst’ horen we de tenorsaxofonist op zijn best in een indrukwekkend muzikaal betoog waarin hij gelijktijdig duelleert met drummer Hart en slimme antwoorden verzint op het fantasierijke spel van pianist Van Bavel. Contrabassist Teepe komt voor het voetlicht in zijn eigen ‘Role Model’: hij start met een fraaie onbegeleide solo om vervolgens over te schakelen naar een thema, dat zo afkomstig lijkt uit het oeuvre van Thelonious Monk. Als een warm bad voelt de interpretatie van Hancock’s ‘Butterfly’, met een hoofdrol voor de altfluit Don Braden. Een weldadig moment dat opgevolgd wordt door het ritmische ‘Driftin’.

Heerlijk
Met de onverwoestbare standard ‘Yesterdays’ sluit het album af: een compositie die aanvoelt als een terugblik op de glorietijd van de jazz. Braden geeft een indrukwekkende solo ten beste en Van Bavel zorgt voor een follow-up waarin hij laat horen dat hij nog steeds moeiteloos de top te vormen van de Nederlandse beboppers. Een heerlijk album, dat bovendien bijzonder fraai is opgenomen. Hulde aan Olthof en zijn label O.A.P. Records!