joris teepe banner hp 1100x260

2020-05-23 Don Braden/Teepe Quartet – In the Spirit of Herbie Hancock, Live at ‘De Witte’

Don Braden/Teepe Quartet – In the Spirit of Herbie Hancock, Live at ‘De Witte’20210217 cd don braden and joris teepe quartet in the spirit of herbie hancock

23 mei 2020 door Hessel Fluitman
https://www.jazzel.info/don-braden-teepe-quartet-in-the-spirit-of-herbie-hancock-live-at-de-witte/

Joris Teepe pendelt al bijna 30 jaar heen en weer tussen Nederland en New York. Hij heeft daar onder andere naam gemaakt als de bassist van Rashied Ali. Al ettelijke jaren verdeelt hij zijn aandacht tussen Nederland en New York. Omdat hij daar veel speelt en hier directeur is van ‘New York comes to Groningen’ op het conservatorium van Groningen. Bovendien wonen zijn vrouw en kinderen hier in Nederland.

Toen hij begin jaren negentig van de vorige eeuw zijn plekje veroverde in de New Yorkse Jazz scene klikte het met de tenorist Don Braden. Sindsdien treden ze vaak samen op en vormen in allerlei groepen en groepjes een stevige as. Regelmatig vormen ze met plaatselijke musici een kwartet. Zo ook voor deze cd. Samen met pianist Rob van Bavel en drummer Owen Hart jr. speelden ze op 15 november 2019 in de Haagse sociëteit ‘De Witte’ een programma van Herbie Hancock Originals. Met twee eigen composities en de standard Yesterdays.

Het aardige is dat de stukken, ondanks de diverse herkomst, door de vier heel gelijkmatig worden gespeeld! Een deel van de Hancock originals, als ‘Maiden Voyage’ en ‘Watermelon Man’, komen uit diens begintijd, maar ook ‘Actual Proof’ en ‘Butterfly’ van de lp ‘Thrust’ uit zijn jazzrock-Headhunters tijd, worden met dezelfde warmte en inzet gespeeld. Uiteindelijk is de basis van elk stuk de partituur, of je die met een batterij synthesizers uitvoert of op een vleugel. In het laatste geval heb je alleen de hulp van aanslag en pedalen, in plaats van het manipuleren van de klank met allerlei knoppen en schuiven.

De genoemde stukken, evenals de andere twee gespeelde stukken van Hancock, ‘Speak like a Child’ en ‘Driftin’, zullen bij de meeste mensen redelijk tot goed bekend zijn. Daardoor zorgt de herkenning ervoor dat het Top-veertig-adagium – hoe vaker gehoord, hoe populairder- dan een grote rol speelt bij het herkenning en de waardering van de muziek, los van de kwaliteit. Zodoende hoort de luisteraar ook dat Braden en de zijnen deze bekende stukken met veel respect vaardig naar hun hand zetten. Ze geven een verfrissende remake van de stukken.

In zijn ‘The Ingenious Catalist’ speelt Don Braden met een lichtere toon en lijkt wat meer betogend te spelen dan in de Hancockstukken. Alsof hij op die manier het brede talent van Hancock beschrijft. Rob van Bavel doet zijn duit in dat zakje: ook hij houdt een boeiend betoog. Joris Teepe laat zich niet onbetuigd en vertelt zijn mening over Hancock. Nadat Don Braden het thema nog eens uitwerkt, sluit tenslotte Owen Hart jr. de verhandeling met zijn uitleg af. Een mooie reeks verhandelingen.

‘Role Model’ komt uit de pen van de bassist en hij begint zelf. Ook dit nummer klinkt wat zakelijker dan de Hancock stukken. De veelzijdige introductie op zijn eigen compositie staat als een huis. Als het thema wordt gespeeld, blijkt dat verrassend melodieus te zijn en herken je in de bassolo met terugwerkende kracht alsnog motieven, ritmes en loopjes van het thema terug.

In ‘Butterfly’ keren ze weer terug naar de warme sound die ze eerder ook in de andere Hancock stukken hanteerden.

Rob van Bavel opent ‘Driftin’ met een uitgebreide solo. Waarna hij de saxofonist uitnodigt en Braden opnieuw het thema uitwerkt.

De afmaker is de standard ‘Yesterdays’. Braden zet dat met het hoofdmotief neer en varieert er dan op, het thema in de gaten houdend en er steeds weer uit citerend. Dan krijgt iedereen de ruimte om met het stuk aan de haal te gaan. Braden soleert in medium tempo, gestoken begeleid door de pianist en de slagwerker. Van Bavel maakt er dan een groots en uitbundig muzikaal gebouw van. Braden komt nog een keer terug om nogmaals en stevig zijn zegje over de compositie te berde te brengen. Dan laat Teepe horen dat hij ook heel erg thuis is in de standard. Waarna de saxofonist afrondt met een meer tedere benadering van het thema van Yesterdays.

Barry Olthof heeft een prachtige opname van het geheel gemaakt, waardoor we het concert nu in volle glans thuis terug kunnen luisteren.

Don Braden – Tenorsax en fluit

Rob van Bavel – piano

Joris Teepe -contrabas

Owen Hart jr. – drums

UItgebracht op O.A.P. records.