Joris Teepe: fraai eerbetoon

photo by Jitske Hagens

Een trompettist vertelde hem tijdens een jamsessie dat de legendarische freejazzdrummer Rashied Ali – hij had gespeeld met John Coltrane – een bassist zocht. Een paar dagen later stond Joris Teepe (56), opgegroeid in Den Haag maar ruim een kwarteeuw gedeeltelijk woonachtig in New York, in de kelder annex repetitieruimte van Ali. ‘We begonnen te spele, en voelden: dit is bijzonder.’ Er groeide een diepe vriendschap tussen Ali en Teepe. Teepe zou negen jaar de vaste bassist van Ali blijven, tot Ali in 2009 stierf. Afgelopen jaar verscheen het album In the Spirit of Rashied Ali. Daarop brengt Teepe een fraai eerbetoon aan de drummer.

Waarom moest deze plaat er komen?
‘Na Ali’s dood hebben wij, zijn band, nog getoerd met zijn muziek. Een mooi project, maar het voelde alsof we zijn muzikale visie kopieerden. Bij mij groeide de behoefte om mijn visie op de muziek van Rashied Ali te laten horen, met eigen arrangementen en door mijzelf gekozen musici. Ik achtte dat de integerste manier om te laten horen welke invloed Ali op mijn muzikale ontwikkeling heeft gehad.’

Hoe zou u die invloed omschrijven?
‘De muziek van Ali barst van de energie. Hij geloofde in zijn eigen muzikale persoonlijkheid en gaf minder om regeltjes over goede of foute noten; hij speelde op gevoel en niet met zijn hersenen. Zijn muziek klonk daardoor dieper dan ik gewend was. Wanneer Ali begon te drummen, klonk dat op zichzelf al interessant; een band had hij niet echt nodig.

‘Mijn eigen spel was destijds vooral gebaseerd op het luisteren naar andere bassisten. Spelen vanuit mezelf, op gevoel en zonder oordeel, was voor mij een openbaring. Soms, wanneer ik op het podium sta en merk dat ik twijfel (is de intro niet te lang? Is de opbouw van mijn solo wel goed?) denk ik weer aan Ali: als je oprecht gelooft in wat je speelt, doet het publiek dat ook.’

In de groep waarmee u op North Sea Jazz Festival speelt, zitten twee tenorsaxofonisten. Een ongebruikelijke keuze.
‘Twee tenorsaxofonisten zullen elkaar uitdagen om alle mogelijke klanken van het instrument te gebruiken. Ga maar na: je wilt de saxofonist naast je niet in de weg zitten. Het gevolg is meer contrast, zachter of juist rauwer en heftiger spel.’

Gaat u zelf nog iets beluisteren op het festival?
‘Ik kom ’s ochtends aan vanuit New York. Vooraf moet ik me kunnen concentreren op mijn eigen optreden. Misschien pak ik na afloop nog een concert mee. Ik zou dan naar saxofonist Chris Potter gaan. Met Potter heb ik veel gespeeld.’